Το όραμα της «κυανόλευκης» ακαδημίας μέσα από τα μάτια του Θοδωρή Ανδρεάκου!
Ο Θοδωρής Ανδρεάκος, επικεφαλής προπονητής της ακαδημίας κοριτσιών υδατοσφαίρισης του Εθνικού Πειραιά, αποτελεί έναν από τους πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη του αθλήματος στις νεαρές ηλικίες στον ιστορικό Όμιλο. Με πάθος για την προετοιμασία της επόμενης γενιάς αθλητριών, ο κ.Ανδρεάκος μιλά αποκλειστικά στο ethnikoswaterpolo.com για το όραμά του, τη φιλοσοφία και τις προκλήσεις της καθημερινής του εργασίας στον Εθνικό Πειραιά.
Στη συνέντευξη αυτή, ο έμπειρος προπονητής και τεχνικός διευθυντής της γυναικείας ομάδας αποκαλύπτει πώς η ισχυρή παράδοση του Εθνικού στη γυναικεία υδατοσφαίριση λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για τη λειτουργία της ακαδημίας σε υψηλό επίπεδο, ενώ παράλληλα αναλύει το πλάνο που ακολουθείται για την εξέλιξη των νεαρών αθλητριών. Μέσα από τον λόγο του, ξεδιπλώνεται η ρομαντική πλευρά του αθλήματος, αλλά και η ρεαλιστική προσέγγιση για την ανάδειξη αθλητριών που θα στελεχώσουν τη γυναικεία ομάδα του Εθνικού και θα συμβάλλουν στη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας του συλλόγου σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η συνέντευξη φωτίζει επίσης τις μελλοντικές φιλοδοξίες της ακαδημίας, από τη δημιουργία πρωταθλητριών μέχρι την καλλιέργεια μιας βαθιάς αγάπης για τον σύλλογο.
Ο Εθνικός αποτελεί μια παραδοσιακή δύναμη στην ελληνική γυναικεία υδατοσφαίριση. Είναι αυτό ένα κίνητρο για την καθημερινή λειτουργία των ακαδημιών σε υψηλό επίπεδο;
«Ναι βεβαίως και ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα το επόμενο μου βήμα να είναι στην ακαδημία του Εθνικού. Η πλειονότητα της ακαδημίας είναι κορίτσια που κοιτάνε το μέλλον και η κάθε μία από αυτές κάνει καθημερινές θυσίες για να βρίσκεται στην ακαδημία και να ακολουθεί παράλληλα και την «κανονική» ζωή της μαθήτριας. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και δουλεύουμε σε πάρα πολύ υψηλό ρυθμό».
Ποιο είναι το πλάνο δουλειάς στα «φυτώρια» του γυναικείου τμήματος; Υπάρχει κάποιο τρίπτυχο πάνω στο οποίο βασίζεστε;
«Δεν θέλω να το βαφτίσω σαν «τρίπτυχο» και να στο πω με 3 λέξεις, θα σου πω πως αρπάζοντας την ευκαιρία από τον κ.Κολοβό, θέλω να δείξω το πόλο μου μέσα από τα χρόνια μου στο άθλημα και να προετοιμάσω τα κορίτσια με βάση τα τελευταία 3,5 χρόνια που βρίσκομαι στο γυναικείο πόλο για το τι έπεται όταν τελειώσουν το σχολείο, γιατί στην ουσία τώρα κάνουμε την «προπαρασκευή» της αθλήτριας – πρωταθλήτριας, πάντα με γνώμονα ότι στην γυναικεία ομάδα θέλουμε να εμφανίζουμε σιγά σιγά κάποια κορίτσια. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι γιατί στον φετινό σχεδιασμό υπάρχει πλήρη ταύτιση της γυναικείας ομάδας με την ακαδημία, προπονούμαστε στον ίδιο χώρο, έχουμε καθημερινή επαφή με το γυναικείο τμήμα και τα κορίτσια παίρνουν τα ερεθίσματα τους».
Υπάρχουν βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι για τις γυναικείες ακαδημίες του Εθνικού; Και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί; Ποιό είναι το όραμά σας;
«Εγώ θέλω να βλέπω στην ακαδημία μου κορίτσια που θα είναι στην γυναικεία ομάδα του Εθνικού, νομίζω ότι για αυτό δουλεύουμε όλοι. Όσοι δουλεύουμε από κάτω, ακόμα και οι μίνι κορασίδες, έχουν στόχο την από πάνω κατηγορία, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Στο δικό μου το τμήμα ας πούμε, «τραβάω» κάποια παιδιά από τις μίνι κορασίδες που είναι η κ. Μωραΐτη για να κάνουνε και προπονήσεις μαζί μου και να παίρνουν εμπειρία από τα μεγαλύτερα κορίτσια».
Πέρυσι η γυναικεία ομάδα έφερε έναν σπουδαίο τίτλο στον Όμιλο, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδα. Πόσο μακρινό φαντάζει το σενάριο να επαναληφθεί το περυσινό τρομερό επίτευγμα με 13 παίχτριες που να προέρχονται ΟΛΕΣ από τις ακαδημίες του συλλόγου; Είναι ένα όνειρο για σας ή πρόκειται για κάτι ουτοπικό με βάση την αγορά;
«Νομίζω ότι τα «κλασσικά» κλαμπ της γυναικείας υδατοσφαίρισης δουλεύουν με αυτό το όραμα, ιδίως οι ομάδες που είναι ψηλά όπως η Βουλιαγμένη και η Γλυφάδα. Ο Ολυμπιακός είναι μια μηχανή, δεν μπορεί να συγκριθεί με τους υπόλοιπους και είναι δύσκολο να την κοντράρεις. Εγώ παραμένω ρομαντικός, έρχομαι από τα.. ρομαντικά χρόνια του πόλο και πιστεύω πως όπως έχω πει και στην διοίκηση, το όνειρο δεν είναι μόνο να βγάλουμε πρωταθλήτριες, αλλά να μυήσουμε αθλήτριες μέσα από τον Εθνικό να αγαπήσουν την ομάδα και τον σύλλογο και στο πρώτο τηλέφωνο να πουν «όχι». Πρέπει όμως και ο Εθνικός να στηρίζει τα ταλέντα του με ανταγωνιστικές ομάδες ώστε να μπορούν και οι αθλήτριες να έχουν εξέλιξη. Βλέπουμε ότι τώρα που υπάρχουν πολλές ομάδες στην Ευρώπη και παίζουν ευρωπαϊκά παιχνίδια, οι αθλήτριες πραγματικά το χαίρονται και προετοιμάζονται για να παίξουν τέτοιους αγώνες.
Οπότε, θέλω να σου πω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να τα καταφέρεις με λίγες δυνάμεις. Ουτοπικό δεν θα το πω, ο αθλητισμός δεν έχει ουτοπία, έχει ρομαντικές ιστορίες που έχει να κάνει με το timing, με την γενιά, με τα προβλήματα που έχουν οι άλλες ομάδες κτλ. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει..αύριο αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Η γυναικεία ομάδα, έχει πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, από τον χαμηλότερο στην Α1 και στην Ευρώπη που αγωνίζονται ακόμα τα κορίτσια. Νομίζω ότι το να χτυπήσει κάποιος την φετινή τριάδα στην Α1 (σ.σ Ολυμπιακός, Άλιμος ΝΑΣ και ΝΟ Βουλιαγμένης), πρόκειται για ουτοπία, καθώς οι άλλες ομάδες είναι αρκετά μακριά στο κομμάτι του budget».
